Het idee

Geplaatst op: 9 juni 2015

De kans is aanwezig dat jij op doordeweekse dagen meer binnen bent dan je zou willen, en dat je grote delen van de werkdag stilzittend doorbrengt. Er is ook een redelijk grote kans dat je regelmatig vergaderingen bijwoont die niet opleveren wat de deelnemers beoogden. Anderhalf jaar geleden had ik een moment dat ik me bijzonder ergerde aan dit gegeven.

Ik zat voor verschillende overleggen drie uur in een café nabij Utrecht Centraal. Naar buiten gaan voelde als een bevrijding, en onderweg naar huis vroeg ik me af: Waarom zaten we daar eigenlijk drie uur in de drukte, weer 20 euro lichter, en hoeveel aantekeningen heb ik nou eigenlijk gemaakt? Wat als we een rondje hadden gelopen? Iedereen kent wel de ervaring, dat na de vergadering, lopend naar buiten, of naar het station de echt belangrijke punten worden besproken. Praten en lopen gaat al duizenden jaren goed samen. Socrates combineerde het met lesgeven, Steve Jobs met het maken van belangrijke deals, en Obama loopt rondjes bij het witte huis met zijn adviseurs om al pratend tot politieke beslissingen te komen.

Toch is het een relatief onbekend fenomeen en is het voor veel mensen onwennig. Ik begon me bezwaren voor te stellen die mensen naar voren zouden kunnen brengen. Wat doe je met stukken? Hoe maak je aantekeningen? Hoe zorg je dat je op tijd terug bent? Wat als het regent? En wat is een geschikte route? Toen kreeg ik een inval: wat als je specifiek routes maakt voor wandelend overleggen, die er voor zorgen dat je op tijd terug bent. En dat de ruimte helpt om het overleg te structureren door de agenda te koppelen aan punten langs de route. Vaste punten, die de deelnemers zien aankomen, waardoor de ruimte voorzitter wordt, en de deelnemers gezamenlijk verantwoordelijk voor de resultaten.

Dat zou gaaf zijn?!